SOWA OPAC : Katalog centralny Biblioteki Publicznejw Dzielnicy Wawer

Katalog zbiorów

Wyszukiwanie zaawansowane Kolekcje

Wyszukiwanie proste Wyszukiwanie zaawansowane

Wyszukiwanie proste Kolekcje

á â ă ä ç č ď đ é ë ě í î ľ ĺ ň ô ő ö ŕ ř ş š ţ ť ů ú ű ü ý ž ® € ß

Á Â Ă Ä Ç Č Ď Đ É Ë Ě Í Î Ľ Ĺ Ň Ô Ő Ö Ŕ Ř Ş Š Ţ Ť Ů Ú Ű Ü Ý Ž © § µ

Wybrano:

239032

Książka

W koszyku

oceń

Dym się rozwiewa/ Jacek Milewski. - Poznań : Zysk i S-ka, 2008. - 258, [1] s. ; 20 cm.

Autor

Milewski Jacek. Milewski Jacek. Dura lex, sed lex Milewski Jacek. Srebrne palce, gardła srebrne, serca złote Milewski Jacek. Tropiciel Milewski Jacek. Ludzie domy budują Milewski Jacek. Pśałoro Milewski Jacek. Spójrz na mnie Milewski Jacek. Pół dnia na tym świecie Milewski Jacek. Karuzela Milewski Jacek. Dwa Milewski Jacek. Czarli Godo Milewski Jacek. Ostatnia worożycha moja

Temat

Literatura polska Cyganie

Gatunek

Opowiadanie polskie Opowiadanie obyczajowe

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wyp. 25 (Walcownicza)

Egzemplarze są obecnie niedostępne

Wyp. 59 (Korkowa)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821-3 pol. (1 egz.)

Wyp. 121 (Żegańska)

Egzemplarze są obecnie niedostępne

Strefa uwag:

Uwaga dotycząca zawartości

Zawiera: Zawiera : Dura lex, sed lex ; Srebrne palce, gardła srebrne, serca złote ; Tropiciel ; Ludzie domy budują ; Pśałoro ; Spójrz na mnie ; Pół dnia na tym świecie ; Karuzela ; Dwa ; Czarli Godo ; Ostatnia worożycha moja.

Recenzje:

„Dziś prawdziwych Cyganów już nie ma”- przypomniały mi się słowa tej piosenki śpiewanej przez Marylę Rodowicz, gdy czytałam książkę Jacka Milewskiego „Dym się rozwiewa”. Co to znaczy „prawdziwy Cygan”? Czy to ten festiwalowy z „oreore…”, czy oszust i złodziej?
Autor w dwunastu opowiadaniach stara się przełamać stereotypowy obraz Cygana. Pokazuje zwyczajne życie tej społeczności, ludzi mieszkających obok Polaków, (...) jednak starających się zachować swe odrębne obyczaje, przestrzegających „zakonu”, uznających zwierzchnictwo swego Sero Roma.Milewski zna dobrze Cyganów, uczy ich dzieci, jest zapraszany na rodzinne uroczystości, pomaga im. Widać, że stara się ich rozumieć, choć nieraz buntuje się przeciw niektórym obyczajom, takim chociażby jak wydawanie za mąż trzynastoletnich dziewczynek.
Czytelnik ma możliwość poznania i innych obyczajów oraz wierzeń cygańskich.Ciekawie opowiada o nich dziewięcioletni CzarliGodo, który prowadzi pamiętnik i stopniowo z jego zapisków znikają błędy językowe.Narratorem większości opowiadań jest jednak autor. W pierwszej lub trzeciej osobie wprowadza nas w świat ludzi, których zmuszono do osiadłego trybu życia i zakazano wędrowania z taborami. Z rozmów Milewskiego ze starszymi Cyganami, bo tylko oni pamiętają jeszcze tamten czas, wynika, że nie było to wyłącznie barwne, kolorowe życie.
Cyganka Zofija w tytułowym opowiadaniu mówi: „Nie tak było, jak śpiewają teraz w piosenkach na tych festiwalach. Że nic, tylko tańczyli Cygany po lasach. Bolało nieraz życie, to taborowe, oj bolało”.A jej rozmówca dodaje: „Tamten świat zniknął, jak ognisko, na które chluśnięto nagle wodę z wiadra. A teraz właśnie kończy się rozwiewać po nim dym”.Tymi słowami autor podkreśla, że mimo odrębności kulturowej Cyganie powoli wtapiają się w społeczność, wśród której żyją. Zwłaszcza młodzi nie bardzo już chcą wyróżniać się, np. strojem. W swej książce chce jednak zachować to, co wyróżnia ich w sensie pozytywnym- bardzo silne więzi rodzinne, wierność tradycji, szacunek dla starszych.
Jest to wiarygodny przekaz, bo Milewski zna język cygański, co pozwoliło mu na większe zbliżenie się do tych ludzi, którzy uznali go za prawie swojego.Czytelnik ma możliwość zapoznania się z niektórymi słowami i zwrotami cygańskimi. Tak więc my „gadziowie” (obcy) dzięki książce „Dym się rozwiewa” poznajemy bliżej Cyganów, może żyjących gdzieś obok nas, po sąsiedzku.
Warto przeczytać o Chitruso, Bogini, Dżasminie, Bachciarce, Dżastinie i innych, by mogło spełnić się pragnienie Czarliego: „Chciałbym tak zrobić, żeby Polacy nie patrzyli na nas i myśleli: złodzieje, oszuści i kłamcy”.