Jeśli przez ćwierć wieku od debiutu książkowego w poważnej firmie wydawniczej autor milczy literacko, a potem w ciągu trzech lat wydaje trzy książki, to wiee wskazuje na to, że mamy do czynienia z przypadkiem klinicznym. Trzeba jednak wyjaśnić, że od początku swojej drogi twórczej podążał on dwoma torami: literackim i fotograficznym; obie dziedziny były mu bliskie i oddziaływały na siebie wzajemnie. Dlatego okres literackiego pustkowia wypełniała intensywna twórczość fotograficzna, a zatopienie się w ostatnich latach w pracy literackiej nie odrzuciło na margines fotografii. Tak więc Czytelnik ma przed sobą teksty autora, któremu nie dość było "tu", ale chciał być również "tam", i który żyje nadzieją, że to czego się podejmował robił nienajgorzej. Wielu odbiorców jego twórczości czuje się zdezorientowanych, ale są również tacy, którzy się w tym odnajdują. Taką byłą jedna z uczestniczek spotkania autorskiego w Lesznie w 2011 r., która, zabierając głos, powiedziała: - "Kiedy dowiedziałam się, że jest pan również fotografem, zaczęłam patrzeć na te opowiadania obrazami. Doznałam dzięki temu przeżyć wyjątkowych." Dodać trzeba, żę pani ta w dalszym ciągu swojej wypowiedzi zacytowałą z pamięci fragment jednego z opowiadań, czym uskrzydliła literackie ego autora. Dla takich przeżyć warto było zatapiać się w "piszącej samotności", wierząc, że zapisywanie kartek zielonym atramentem ma sens, że przekazane potem w książce treści zainteresują kogoś, że wydobędą go = choć przelotnie - z chwil osamotnienia... [lipiec 2014] Zamieszczone w tym zbiorze opowiadania: Jeszcze tylko tango i Karuzelowy, we wrześniu 2014 r. otrzymały I Nagrodę na XI Ogólnopolskim Konkursie Literackim im. Stanisława Grochowiaka