Chyba niewielu ludzi może uczciwie się przyznać, że przeczytało Biblię w całości. Pewnie znajdą się chrześcijanie niewiedzący, kim była Debora, Judyta czy Elizeusz. Żeby poznać Biblię, trzeba chęci i wysiłku. Nie mówię tu o dogłębnym badaniu Pisma Świętego, ale o bliższym zapoznaniu się z tą „Książką nad książkami”. Bo wielu rzeczywiście uważa ją za najważniejszą. Dla chrześcijan to podstawa wiary, dla ludzi innych wyznań (lub ateistów), zwłaszcza tych zamieszkujących Europę, to źródło motywów, coś, na czym opiera się nasza kultura. Dlatego, jeśli już nie przeczytać w całości, to wypada znać Biblię chociaż pobieżnie. Tu bardzo pomocna może okazać się książka Anny Kamieńskiej. „Książka nad książkami” opowiada właśnie o tej Najważniejszej Księdze. Jest to zbiór opowieści ze Starego Testamentu, od opisu stworzenia świata do historii proroka Jonasza, połkniętego przez rybę. Są tu opowieści o Abrahamie, Mojżeszu, Jakubie, Józefie, Gedeonie, Rut, Dawidzie, Salomonie i innych. Każdy rozdział zaczyna się cytatem z Biblii. Co jakiś czas w tekst wplatane są fragmenty psalmów i mądrości Koheleta. Kamieńska była poetką. Cała jej książka, choć pisana prozą, jest na swój sposób poetycka. Biblijne historie są opowiadane naprawdę bardzo obrazowo i pięknie. Nie przeczytałam w całości Starego Testamentu. Ale „Książka nad książkami” częściowo uzupełniła braki w mojej biblijnej wiedzy. Mimo to, Biblii nie zastąpi. Za to natchnęła mnie do postanowienia, że przeczytam całe Pismo Święte. Na czas Adwentu i zbliżających się Świąt podam jeszcze cytat z rozdziału o proroku Izajaszu: „Przyjdzie czas, że rozraduje się udręczona ziemia, a na pustyni zakwitnie lilia. Podnieście głowy, umacniajcie osłabłe ręce. Powtarzajcie zalęknionym: Nie bójcie się, Bóg sam przyjdzie i wybawi nas”*.